• Geschiedenis Karate algemeen
• Geschiedenis Genseiryu Karate
• Stamboom grote Karate-stijlen

De oprichter van de stijl Genseiryu is Seiken Shukumine (1925-2001). De wortels van het Genseiryu Karate liggen in een stijl van het Okinawa-Karate dat Shuri-Te heet. Deze stijl werd gecombineerd met de twee andere grote stijlen door Sokon “Bushi” Matsumura (1809-1898) tot Shorin-Ryu. Als meester (Sensei) had hij beroemde leerlingen als Gichin Funakoshi (oprichter van Shotokan, zie hierboven), Yasutsune (Anko) Itosu, Chotoku Kyan en Yasutsune Asato. Een van de minder bekende leerlingen was Bushi Takemura. Hij ontwikkelde een versie van de Kushanku Kata die vandaag in het Genseiryu nog steeds geoefend wordt. Eén van Takemura's leerlingen was Soko Kishimoto (1866-1945).

Eén van de leerlingen van Soko Kishimoto was de in 1925 in Naha-shi (op het Japanse eiland Okinawa) geboren Seiken Shukumine. Shukumine had geen familie die hem karate kon bijbrengen. Toen hij 8 jaar oud was kreeg hij les van Anko Sadoyama, een meester in Koryu Karate. De training begon steeds met 50 sprongen over een snelgroeiende struik. Een wat geromantiseerde anekdote vertelt dat toen Shukumine op een dag een wandeling maakte, hij verrast werd door een slang die hem wilde bijten. Net als bij zijn sprongen over de struik, sprong hij ook nu over de slang. De slang werd gedood door Soko Kishimoto (1866-1945), die dit voorval had gezien. Een mooie anekdote, maar zeer waarschijnlijk verzonnen. Vanaf 14-jarige leeftijd werd hij Kishimoto’s leerling, en bleef dit tot aan zijn dood. Een ander verhaal dat rondgaat is dat toen Shukumine werd geïntroduceerd bij Kishimoto, deze aan Shukumine vroeg om bij de deur te gaan staan. Kishimoto pakte plotseling een pook, die in de brandende open haard stak en gooide met volle kracht een gloeiend stuk houtskool richting Shukumine. Die wist het in een snelle reactie te ontwijken en het houtskool kletterde tegen de deur. Daarop besloot Kishimoto hem als één van zijn laatste leerlingen te nemen. Waarschijnlijk is ook dit een verzonnen verhaal, want in werkelijkheid (is gebleken uit overleveringen van oud-leerlingen) heeft Shukumine juist lang moeten aandringen voordat Kishomoto zich uiteindelijk bereid toonde om hem les te geven. Het schijnt ook dat Kishimoto in zijn leven slechts negen kohai (=leerlingen) had geaccepteerd en zijn laatste twee waren Shukumine en Seitoku Higa. Soko Kishimoto stierf in 1945 tijdens de Slag om Okinawa.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Shukumine op 18-jarige leeftijd opgeroepen voor de militaire dienst. Hij werd geplaatst in de marinedivisie van het Japanse Kamikaze Corps. Hier werd hij opgeleid tot Kaiten-piloot (éénmans-torpedo). Shukumine ontwikkelde een speciale techniek en strategie om met de wetenschap om te gaan dat hij wellicht ook ingezet zou kunnen worden in de oorlog. Hij probeerde een manier te bedenken om zijn karatetechnieken om te zetten naar een methode om in de Kaiten torpedo’s te kunnen ontwijken.

Hij overleefde de oorlog, maar zijn meester was gedood en Okinawa platgebombardeerd. Om deze redenen trok hij zich terug op een verlaten eiland en begon zijn eigen karate-stijl te ontwikkelen. Met in gedachten zijn achtergrond als Kaiten-piloot, ontwikkelde hij nieuwe technieken. Dit in combinatie met de klassieke technieken vormden een verbeterde versie van het Okinawa-te dat hij had geleerd van Sadoyama en Kishimoto.

Shukumine demonstreerde in 1949 voor de eerste keer zijn Karate voor het publiek in de stad Ito in Japan.In oktober 1950 nam hij deel aan een Karate-expositie, georganiseerd door Nippon TV. Hij deed dit samen met andere grote namen als Ryusho Sakagami (Itosu-kai), Hidetaka Nishiyama (JKA), Yasuhiro Konishi (Ryobu-kai), H. Kenjo (Kenshu-kai), Kanki Izumikawa en Shikan Akamine (Goju-ryu). Shukumine demonstreerde o.a. de Kata Kushanku Dai, Tameshiwari (= breektechniek, in dit geval het doorslaan van 34 dakpannen met shuto) en Hachidan-tobi-geri (springende trap met 8 ‘kicks’ in één sprong).

In 1953 instrueerde Shukumine de troepen op de militaire basis Tachikawa. Zijn Karate verspreidde zich snel over de rest van Japan en hij noemde de stijl Genseiryu (玄制流). In het Japans bestaat de naam uit drie karakters (Kanji). Het eerste is Gen (玄) en heeft meerdere betekenissen, zoals 'mysterieus', 'universum' maar ook 'een scherpzinnige en diepe waarheid'. Het tweede karakter is Sei (制) en laat zich vertalen in 'controle', 'systeem', 'wet' of 'regel', maar ook in 'het creëren van (een) vorm'. Het laatste teken is Ryu (流) hetgeen simpelweg 'stijl' of 'school' betekent. De combinatie Gensei (玄制) zou kunnen worden vertaald in 'controle over het universum', maar het lezen van Japanse Kanji is niet zo simpel. In deze combinatie wordt de betekenis meer zoiets als ‘het najagen van de diepe waarheid en het verhelderen ervan door de vorm’. Dit moet worden gezien op fysiek maar ook op spiritueel vlak.
Soms wordt ook gesproken van Genseikan, waarbij kan (館) ook weer zoveel betekent als ‘school’, maar meer in de zin van de plaats waar het plaatsvindt (gebouw). In 1955 werd Genseiryu officiëel erkend. Shukumine kreeg op 31-jarige leeftijd (in 1956) de hoogste graad in karate, de 8e dan (in Kyoshi).

Shukumine publiceerde in 1964 het boek “Shin Karatedo Kyohan”, waarin hij de technieken en tactieken van het Genseiryu Karate beschrijft. In 1962 introduceert hij een verdere ontwikkeling van het Genseiryu Karate dat hij Taido noemt, een zeer acrobatisch uitziende Budo-discipline. Dit is een nieuwe oosterse vechtkunst, dat wel zijn wortels in het Genseiryu Karate heeft, maar niet als karate wordt gezien. Ook over deze vechtkunst schreef hij een boek, namelijk "Taido gairon" (1988), waarin hij de basisprincipes en -technieken van het Taido beschrijft. Naast Taido bleef sensei Shukumine echter ook betrokken bij Genseiryu en stond tot aan zijn dood aan het hoofd van de Wereld Genseiryu Organisatie. Dit laatste is tegenstrijdig met wat veel mensen (voornamelijk van de afsplitsing Genseiryu Butokukai) zeggen en schrijven, maar deze betrokkenheid wordt onderschreven door deze brief van de hand van sensei Shukumine zelf uit 2001, kort voor zijn dood.

Pas in de jaren '60 begon Genseiryu zich buiten Japan te verspreiden, naar de USA, Europa, Zuid-Amerika en Afrika. Op 26 november 2001 overleed Shukumine, na lange tijd ziek te zijn geweest, aan een hartstilstand. Hij werd 75 jaar oud. Vanaf 16 november 2003 werd besloten om binnen het Genseiryu, wereldwijd het door Shukumine gepubliceerde boek "Shin Karatedo Kyohan" te gebruiken als leidraad voor het Genseiryu. Hierin staan ook de kata beschreven die we beoefenen, o.a. Ten-i no, Chi-i no, Jin-i no, Naihanchi en Sansai no Kata. Deze internationale overeenkomst werd ondertekend door vertegenwoordigers van Genseiryu uit de gehele wereld overkoepeld door de World/European Genseiryu Karatedo Federation (WGKF). In deze federatie zit ook de Japanse tak, Genseiryu Karatedo Honbu Dojo (waarbij Honbu Dojo zich laat vertalen als "Hoofdkwartier"). Deze Japanse organisatie is lid van Nippon Karatedo Rengoukai. Deze laatste is lid van de Japan Karatedo Federation (JKF) en daarmee is de Japanse Genseiryu Karatedo Honbu Dojo automatisch óók lid van de JKF. De President van Japanse Genseiryu Karatedo Honbu Dojo is tevens de president van de WGKF, sensei Yasunori Kanai. Hij is ook benoemd tot hoofd-instructeur van de Wereld Genseiryu. Daarvoor waren dat sensei Yamada en sensei Saito. Allen zijn ze benoemd door sensei Shukumine om de leiding van de Wereld Genseiryu op zich te nemen, daar sensei Shukumine zelf vanaf 1962 de meeste tijd stak in Taido en deze taak liever uit handen gaf. De genoemde overeenkomst van de WGKF is ook ondertekend door sensei Nobuaki Konno, de oprichter en vertegenwoordiger van Genseiryu Nederland en daarnaast Directeur-Generaal van de WGKF. Een kopie van deze 'agreement' staat hier rechts. Klik erop om te vergroten (gebruik de 'back button' van je browser om hier terug te komen). ---->

Een aantal scholen heeft besloten om zich niet aan deze internationale afspraak te houden en de beginnerskata te vervangen door die uit het Shotokan (de Heians), omdat dit interessanter (lees: competatiever) is voor wedstrijden. In een tekst van sensei Shukumine kan men lezen dat de Ten-i no, Chi-i no en Jin-i no kata bij Genseiryu horen en het is natuurlijk wel vreemd dat mensen die claimen Genseiryu te trainen deze specifieke basiskata niet trainen. Zij zonderen zich hiermee af van het eigenlijke Genseiryu en vormen daarmee een 'stijlgroepering' die de toevoeging 'Butokukai' dient te gebruiken. Hun overkoepelende organisatie is de Nippon Karatedo Butokukai, opgericht in 1962. Tegenwoordig noemen ze zich ook wel, meer 'internationaal' klinkend, de Genseiryu (Butokukai) Karatedo International Federation. Deze organisatie wordt sinds 1971 geleid door sensei Tosa, een oud-leerling van sensei Shukumine. Helaas kregen zij een onenigheid over de toekomst van het Genseiryu Karate, met name over de kata's, die zo ver uit de hand liep dat Tosa uiteindelijk Shukumine de rug toe keerde en zijn eigen weg ging. Tosa schreef ook een boek over het Genseiryu Karate, "Genseiryu Karatedo Kyohan 2", waarin Shukumine nog een voorwoord schreef, vermoedelijk nog vóórdat ze de onenigheid kregen. Tosa heeft deze woorden alsnog gebruikt, hoogstwaarschijnlijk om zijn boek verkoopkrachtiger te maken.
De stijl Butokukai is in Japan wel redelijk groot, maar erbuiten niet. Wel is in Denemarken een leraar actief die zich Peter Lee noemt. Hij gebruikt niet zijn èchte achternaam om nog onbekende reden. Deze jongeman (geb. 1971) claimt al de 5e dan te hebben, maar het vreemde hieraan, buiten zijn erg jonge leeftijd, is dat hij zo'n vier jaar voordat hij de 4e dan claimde nog de blauwe band had (in Denemarken kan dit overigens 2e kyu betekenen)! Hier doe je normaal zeker 10, eerder 15 jaar over! Dan-graden krijg je normaal niet zomaar, zeker niet de 4e of de 5e dan. Zijn 5e dan kreeg hij dan ook van zijn leraar Tosa en is niet erkend door de W.G.K.F. en ook niet door de Deense Karatebond, de DKF. Vragen over zijn dangraden gaat hij steeds uit de weg. De credabiliteit van deze persoon is dan ook zéér te betwijfelen. Vooral omdat hij op zijn site een forum heeft waarin erg veel onjuiste informatie wordt verspreid en bepaalde personen binnen de W.G.K.F worden belasterd met valselijke aantijgingen. Hij doet wel aardig zijn best om geloofwaardig te klinken, zoals beweren dat hij al 15 jaar onderzoek doet, maar op veel vlakken spreekt hij zich tegen en hij is nog nóóit met bewijsmateriaal aangekomen. Aangeraden wordt dan ook om de site en het forum van deze persoon te mijden.

Overigens, de genoemde tekst van sensei Shukumine is zowel in het Japans als in het Engels terug te vinden op de kata-pagina van Genseiryu Nederland.

Andere stijlen die zijn afgeleid van Genseiryu zijn o.a.: Genwakai, Keneikai, Ryounkai, Seidokai en Butokukai.

Er zijn inmiddels vele karatestijlen ontwikkeld. Enkele andere stijlen die niet direct iets met Genseiryu te doen hebben zijn: Shotokan, Wado-Ryu, Kyokushinkai, Shito-Ryu, Goju-Ryu.